Osteoporose

Vermindering van de hoeveelheid bot of atrofie van skeletweefsel, een leeftijd-gerelateerde stoornis gekenmerkt door verminderde botmassa en verhoogde vatbaarheid voor fracturen.

Osteoporose treft 20 miljoen Amerikanen, ongeveer 80% van de vrouwen, en kost de Amerikaanse samenleving zo veel als 3,8 miljard dollar per jaar. Ongeveer 1,3 miljoen breuken toe te schrijven aan osteoporose komen elk jaar bij mensen van 45 jaar en ouder, en deze voorwaarde is verantwoordelijk voor 50% van de breuken die voorkomt bij vrouwen ouder dan 50 jaar. Hoewel alle botten worden aangetast, compressiefracturen van de wervels en traumatische fracturen van pols en dijbeenhals meest voorkomende. Geleidelijke asymptomatische vertebrale compressie kan worden detecteerbaar alleen op radiografisch onderzoek. Verlies van lichaamslengte en de ontwikkeling van kyfose is mogelijk het enige tekenen van ingezakte wervels. Na een heupfractuur, de meeste oudere patiënten niet normale activiteit te herstellen, en de sterfte binnen 1 jaar richting de 20%. Fracturen bij ouderen vaak tot verlies van mobiliteit en onafhankelijkheid, sociale vervreemding, angst voor verdere vallen en fracturen, en depressie. Osteoporose treedt op wanneer botresorptie overtreft botvorming. Onderliggende mechanismen van osteoporose zijn complex en waarschijnlijk divers. Bot ondergaat voortdurend cycli van resorptie en vorming (remodeling) de concentratie van calcium en fosfaat in de extracellulaire vloeistof houden. Wanneer het serum calciumconcentratie druppels, parathyroid hormoon secretie toeneemt, en dit hormoon stimuleert de botresorptie door osteoclasten aan serum calcium niveaus te herstellen naar normaal. Botmassa afneemt met de leeftijd en wordt beïnvloed door geslacht, ras, menopauze, en het lichaamsgewicht is voor de lengte. Inname van calcium en vitamine D, alsmede darm-en nierfunctie beïnvloeden calcium en fosfaat homeostase. Het risico van osteoporose is het hoogst in postmenopauzale vrouwen. Aziatische of blanke ras, ondergewicht, calcium tekort, sedentaire levensstijl, het gebruik van alcohol en het roken van sigaretten lijken te zijn onafhankelijke risicofactoren. De afname van vitamine D3 niveau ouder resultaten in calciummalabsorptie, die op zijn beurt stimuleert botresorptie. Oestrogeendeficiëntie verergert het probleem van de gevoeligheid van bot resorbeerbare middelen. Vrouwen die amenorrheic geworden als gevolg van strenge atletische oefening en dieet beperking of eetstoornissen lopen het risico op osteoporose. De vorming en resorptie van bot ook beïnvloed door externe fysische factoren zoals lichaamsgewicht en lichaamsbeweging. Immobilisatie en langdurige bedrust produceren snel botverlies, terwijl oefening met gewicht-dragende is aangetoond zowel om botverlies te verminderen en de botmassa te verhogen. Osteoporose komt vaak voor bij jonge volwassenen met cystische fibrose, met name behandeld met langdurige corticosteroïden. De diagnose van primaire osteoporose wordt vastgesteld door documentatie van verminderde botdichtheid na uitsluiting van bekende oorzaken van overmatig botverlies. Röntgenfoto ongevoelig indicatoren van botverlies, aangezien botdichtheid verminderd worden ten minste 20-30% voor de reductie kan worden gewaardeerd. Standaard diagnostische procedures zijn bepaling van de botmineraaldichtheid bij de ultradistal radius en midshaft radius van single-photon absorptiometrie, en op de heup en lumbale wervelkolom door dual-energy x-ray absorptiometrie (DEXA). Een kwantitatieve echografie procedure onlangs goedgekeurd door de FDA is te vergelijken met de botdichtheid metingen van DEXA in het voorspellen van fracturen als gevolg van osteoporose. Het doel van de therapie bij osteoporose is het voorkomen van fracturen bij daarvoor gevoelige patiënten. De juiste timing en het juiste gebruik van middelen zoals calcium, vitamine D, oestrogeen, bisfosfonaten, calcitonine en raloxifene en de rol van de oefening hebben gegenereerd grote onderzoeksinspanningen en aanzienlijke controverse. Inname van voldoende hoeveelheden van calcium en vitamine D, en voortdurende matige gewicht-dragende oefening, zijn fundamentele preventieve maatregelen voor personen van alle leeftijden. Toediening van oestrogeen op en na de overgang niet alleen stopzetting van het verlies van bot, maar daadwerkelijk verhoogt de botmassa. Hormoonsuppletie met oestrogeen blijft de meest effectieve preventie en behandeling van postmenopauzale osteoporose. Wordt aangenomen het meest geschikt om oestrogeen vanaf theearliest teken van de menopauze, omdat botverlies waarschijnlijk begint voor beëindiging van de menstruatie. Oestrogeen therapie moet worden voortgezet gedurende het hele leven om een ​​optimale botdichtheid te handhaven. Er is geen overtuigend bewijs dat het starten van oestrogeen therapie bij oudere vrouwen osteoporose te voorkomen. De voordelen van oestrogeen therapie moet worden afgewogen tegen het verhoogde risico op endometriumhyperplasie en endometriumcarcinoom (die kan worden gecompenseerd door gelijktijdige toediening van progestageen) en eventueel van carcinoom van de borst. De selectieve oestrogeen receptor modulator raloxifene is goedgekeurd voor de preventie van osteoporose. Het veroorzaakt geen endometriumhyperplasie maar is minder effectief dan oestrogeen in botmassa behouden. Het hormoon calcitonine, toegediend door middel van injectie of neusspray, remt botresorptie en heeft andere effecten op mineraalmetabolisme. Bisfosfonaten zoals alendronaat en etidronaat, die binden aan bot kristallen, waardoor ze resistent tegen enzymatische hydrolyse en remmen de werking van osteoclasten, is aangetoond dat botdichtheid verhogen. Strategieën om vallen te voorkomen zijn belangrijk bij oudere patiënten.